අපේ හිතේ මුල් තැන දිනු සංග පුතේ
කිව්ව කථාවට මසුරන් දෙන්න හිතේ
සල්ලි වලට කරන්න බැරි දෙයක් නැතේ
හිතන මිනිස්සුන් කයි රට හතර අතේ

පුදුමයි ඒත් ඇත්තයි අගමුල බොහොම
කිව්වේ නුඹ පමණි බිය නැති සේ මෙහෙම
කරන්නෙ මොනවාද ක්රියකට් මතු රැකුම
ඇස් කන් නැතිද රට කරවන හැම ළගම

පාට උපැස් පළදා මෙය බලනු එපා
සංග දිහා නිවටෙක් සේ බලනු එපා
හිතුන දෙයට කිසිදා ගරහන්න එපා
මෙහෙම පුතුන් ගරහන් මැති ඇමති එපා

|

පැහැසර අහසට සද නැති හිංදම
දුර යන මගෙ හිත කදුළු පුරෝගෙන
දැන් ඇති හිතුනම හැඩුවා ඉකිබිද
අතර මගක හිත දමා යන්න මට
මතක අමතකව යනු බැරි ඇයි තව………

නිදි යහනට එන සිහින දකින හිත
සලන කදුළු වල අරැත මගෙන් දුර
ගිය හිංදම අද තනියම අහසට
කියන්න කවි පද……ඉඩදෙන්න

නුඹ නිදියන ලොව සුවය සැදෙනු දැක
සලන කදුළු වල සතුට පුරෝගෙන
හිත තනියම නැත නුඹ තනියට ළග
ඉදින්න මගෙ ළග……සිහිනයක

|

ඉර ගල වැසුනදා තනියට හද ආවා
සද තනියේම සිටි දින තරැ වැල් ආවා
සමනල පහස පිපි මල් තනියට ආවා
මගෙ තනිනොතනියට නෙත කදුලක් ආවා

|

සිත සිරගත කලා
ඔබ මැව් තැන් පුරා
දුර යන්නට හිතා
අතැගිලි එක් උනා......

සද වට කර තරැ සිත්තම් රෑ අහසේ මැවු දිහා
සුසුම් එකට වෙලෙන දුරක නුඹ මැව්වේ දුක නිසා
බලන් ඉන්න මට ඇස් උණු කදුළට බර උන නිසා
සෙනෙහස ඇති දෝරෙ ගැලූ නුඹ වෙනුවෙන් හිත පුරා.....

මම වට කර නුඹ පෙම්වත් වූ සි‍හිනේ බිද දමා
පැතුම් මිලින මලක සුවද ලෙස සුළගේ පා උනා
හිතන් උන්න මගෙ පෙම්වත දුකක‍ට හිත ගෙන්නලා
සෙනෙහස ඇති දෝරෙ ගැලූ නුඹ වෙනුවෙන් හිත පුරා.....

|

විමසුම කියන වැඩසටහන බලපු මට
වහගන්නට බැරිව ලතවුණි මගේ කට
රෙදි හෝදන්න රජයේ කුණු පිරැණු විට
මෙහෙමත් කඩේ යාමක් දුක හිතුනි මට

අද කියුවා කථාවක් පොඩි දුවක් ගැන
අතරින් ගැසූවා මඩ සරසවිය ගැන
සරසවි පුතුන්ගේ හොද ගැයුවොතින් දැන
නොහොදක් නොවේවී හිතහන් මොහොත ගෙන

|

සිංහල වචන මැද ඉංග්රීමසියේ වදන්
දැම්මට මල පොතේ අකුරක් බැරිව ඉදන්
දෙකනට තෝඩු මදිවට නාසයත් විදන්
යන්නේ කවුද දුරකථනය කනේ තියන්

සුළි සුළගකට අහුවුණු සේ කෙස් වැටිය
තැන් දෙක තුනක් ඒ මත මලකඩ ඇතිය
දුටු වැඩි ඇත්තො කුහුලෙන් ඒ දෙස බැලිය
කාලය තමයි මේ උන්හට උන හදිය

ගෙල බැදි මාලයේ බර කිලොවක් පමන
වැස්සේ ගියොත් අකුණක් ඒවී වදින
කලිසම තැන් දෙකක් අන්ඩක් දා සැදුන
ඉලංදාරියා යයි මේ කිසි නොදැන

දැම්මට මෙලෝ රහ නැති හැඩ වැඩ මෙහෙම
හිත පොඩි තමයි තාමත් ඉස්සර වගෙම
අම්මගෙ උණුහුමට පෙම්බැදි පුතු සේම
තාමත් ඉදී ළග ඈ උණුහුම ළගම

|

බුදු බණ ඇසෙයි සිව් දෙස ප්රවතිරාව දිදී
පුදුමයි එහෙව් රට මිනිසුන් තාම නිදී
පෝයට පිරෙන ජන ගග පන්සලේ හිදී
රැකුනොත් සිල් වේවි රට දුසිරෙතින් මිදී

මත් උවදුරට අසුවුණු මා මිතුරන්නේ
අත මිට කාසි නැතිවෙන බව නෑ දන්නේ
පහු පහු වෙද්දි තව තව ලෙඩ වැලදෙන්නේ
එතකොට මිතුරැ නෑ සෙට් උන ළග ඉන්නේ

මස් කඩ වලට යන උන් ලැජ්ජා නැතිව
කිරි ටික දුන්න අම්මා ගෙන එයි සතුව
අනේ ඉතින් පෝයට සදහම් අසුව
අයටත් ඉරක් පායනවනෙ විලි නැතිව

දෙතනේ කිරි පෙවූ අම්මා කෝ ළගක
ඉන්නේ මහළු මඩමකදෝ ඈ දුරක
රැයකට නින්ද යනවද අතහැර දුකක
ඒ වගෙ පුතුන් නිරයේ දුක් වෙනු නිසැක

තම සතු බත් කටක් වත් දන් නොදෙන හිත
කොහොමද යන්නෙ අවසන ‍මුළු ලොවම නැත
කොච්චර කියූවත් නොඅසන මුන්ගෙ හිත
සසරේ යාවි විද විද දුක් කදුළු නෙත

|

නුඹ ඇඩුවම මටත් ඇඩෙන
පුදුම සෙනෙහසක්
කියා ගන්න වචන නැතිව
තැවෙනවා තවත්

සද දුර තනියම උන්නා
මම ඈ ළග හිද උන්නා
ඒත් නුඹට දැනුන තනිය
මගෙ හිතටත් නිති දැනුනා

හිත දුර හීනෙන් දිව්වා
තරැ නෑ අහසෙම හිංදා
මත් එක්ක ළග උන්නට
නුඹ වෙනතක බව දැනුනා

|

රජකම් කුමටදෝ මේ මහ පොලොව මත
සනසුම තිබුනදෝ මන්දිර සදළු මත
සොර බිය නිසා අවිලුනු මිනිසුනේ හිත
සසරට බියක් නැතිවද මියදුනන් දැක

|

අයියේ යන්න ඕනෑ පාසලට උදෙන්
හිංදා ඇවටිල්ල අම්මගෙ උරන බසින්
යන්තම් බත් කටක් උගුරට කටට හොරෙන්
දා පිටවුනේ මව් පිය පා නැමද ඉතින්

පොත් ළැම තුරැලෙ උනුහුම විදිනා අතර
පා පැදියේම උන්නේ අයියා නිතර
උදයට සවසටත් යන එන මග නිතර
මේ සොහොයුරන් කොයි කාගෙත් ප්රි ය මිතුර

පැයකට ඇසිල්ලක වේගෙන් යන බසයෙන්
හිරි හැරයක් වේවි සිතුනද නෑ හිතකින්
යට වෙන තුරා මගෙ නංගිව දැක හිදුමෙන්
සිහිසුන් උනා මා අත් පා පණ නැතිමෙන්

පිපෙන්න මුලු ලොවට සුවද දෙන්න සිතා
උපන්න කුමරිය නින්දේ මිලින උනා
හිතන්න බෑ වැරැද්ද කා ලගද කියා
මොහොතක් ඇති වරදින්නට ලොවම වසා

හිත් පිත් නැති ‍රෝද හතරට පණ දෙන මිනිසුන්
හිතුවොත් හොදයි මග යන්නට සිහි ණුවනින්
පොඩි අත්වැරැද්දට වරදින හැටි හිතමින්
යනඑක සුබයි රිය සක හසුරන මිතුරන්

|