2
අපිත් කම්මුතුයි සනුහරෙත් කම්මුතුය
Posted by හර්ෂ K සිල්වා
on
Sunday, April 10, 2011
“ මහත්තයෝ සිංහලය‍ට වෙලා තියෙන්නෙ ඕකනෙ , අද මුන්ගෙ ජාතිය සිංහල ආගම බුද්ධාගම උනාට පන්සිල් පද පහ දන්නේ කීයෙන් කීයද ..? මෙහෙම ගියෙත් නම් අපිත් කම්මුතුයි සනුහරෙත් කම්මුතුයි.”
“එහෙමයි අපේ හාමුදුරැවනේ “
දායකයෙක් පන්සලට ආවොත් අපේ හාමුදුරැවො කියවන්නෙම අපේ උන්ගේ වැරදි .එක අතකට ඒක වැරදිත් නෑ .ඉංදියාවෙ ඉපදිලා එහෙදිම බුදු වෙලා පිරිණිවන් පා වදාල බුදු හාමුදුරැවන්ගේ ධාතූන් වහන්සේල වැඩි පුර වැඩම ඉන්නෙ මේ පුංචි රටේනෙ .එහෙව් රටේ ඇත්තන් හිස් වැඩ කරද්දි…..
“ඒකෙන් මේකෙන් මහත්තය ආපු කාරණාවත් අහන්න බැරි උන්නෙවැ……”
“ අපේ ගමේ උන්ගෙ හිත් වල ආසාවක් තියෙනවා පංසලේ දේවලයකුත් හැදෙනවට..”
“ මොනව උනත් අපි කෙලෙස් නසල නෑනෙ ගිහි අපිටත් ආසාවන් තියෙනව අහස උසට නගින බඩු මීළත් එක්ක ඉටු කරගන්න බැරි හීන දෙයියන්ටවත් කියන එක සාධාරණ නැද්ද අපේ හාමුදුරැවනේ..?”
වංගෙඩියේ පදමට තැලුන බුලත් හපය හක්කේ ඔබා ගත් හාමුදුරැවො ඈත නිල් අහස පීරැවෙ මාගේ පැනයට වචන හොයන්න වාගේ.
“ මහත්තයෝ දෙවියො කියන්නෙ අපිට වැඩක් කරව ගන්න පුළුවන් ජාතියෙ අය නෙමෙයි…”
“මනුස්ස පරාණයක් ලබල පිං දහම් කොරල ඒකෙ ආනිසංසෙන් තමයි දෙවියෙ වෙලා ඉන්නෙ .එයාලට පිං කරන්න බෑ .අපේ පිං ගන්න බලං ඉන්නෙ. ඒකයි අපි පිං අනුමෝදන් කරන්නෙ.”
“එහෙමයි අපේ හාමුදුරැවනේ…”
“ අපේ මුතුන්මිත්තන්ගේ කාලෙ තිස්තුන් කෝටියක් දෙවිවරැ හිටියලු .කොච්චරද කියනවනම් අපේ අම්මලට තල මෙනේරි ටිකක්වත් වේල ගන්න විදියක් නෑලු දෙවියන්ගේ හෙවනැල්ල හිංද”
"අනේ…. අපේ හාමුදුරැවනේ මේක මගේ අදහසක් නෙමෙයි. ගමේ තැන් තැන් වල කතාවෙන හිංදයි ඔබ වහන්සේට තකහනියක්ම මේක කියන්න අවේ.”
“මම ඒක නොදැන්නවෑ , මහත්තය පංසලට කොච්චර ලැදිද කියල ..”
“මහත්තයට පොඩි වැඩක් කරන්න පුළුවන්ද ?”
“ඒ මොකක්ද අපේ හාමුදුරැවනේ….?”
“ඔය කථාව කියන උන්නැහැලට හෙට හවස පංසල පැත්තෙ එන්න කව්වනම්.”
“මම කථා කරන්නම්.මොනා උනත් ගමේ මිනිස්සු කියන්නෙ මගේ නෑදෑයොනෙ .උන්ට වැරදි පාරක යන්න ඉඩ තියන්නෙ නෑ මම මේ චීවරේ දාගෙන ඉන්නකන් .”
“එහෙමයි අපේ හාමුදුරැවනේ ..මම එහෙනම් දැන් ගොහිං එන්නම්.”
“හොදයි මහත්තයෝ ..”
“තෙරැවන් සරණයි !!! “
පහුවදා පහට විතර ඔන්න පිරිස මහ හයියෙන් සල්ලාපයේ යෙදෙමින් පංසල පැත්තට අවා. ලොකුහාමුදුරැවො ආවාසය ඉදිරියේ බංකු කොටයක් මත ජාතක පොත් වහන්සේ පිරික්සමින් උන්න.
“උපාසක මහත්තයල මෙහෙන් ඈදි ගත්තනම් .“
“හාමුදුරැවනේ පුංචිරාළ අයිය කාරණේ කිව්වලු නේද ….”
“ඔව්, උපාසක මහත්තයො මම ඒ ගැන ගොඩක් දුරට කල්පනා කලා.”
“මහත්තයෝ, අද සෝම හාමුදුරැවො හිටියනම් ඔය කියන දේවාල මෙලහකට පාලුවට ගිහින් .”
“මම උන්වහන්සේගෙ ධර්ම දේසනයක් ඇහුව මේ ළගදි .”
“ඒක මේ ඇත්තොත් අහන්න වටින එකක්.”
“ මේ ඇත්තො දන්නවද ඝණ දෙවියො …?”
“එහෙමයි අපේ හාමුදුරැවනේ … සිල්පයට අග්ර දෙවියන් වහන්සේනෙ .” එකෙක් කීය.
“ අපි පොඩි කාලේ හෝඩිය කියෙව්වෙ ඝණ දෙවි වන්දනාවෙන් පස්සෙනෙ.” තව එකෙක් අත්වැල් ඇල්ලීය.
“ හ්ම්….. මේ ඇත්තො දන්නවද ඝණ දෙවියො හැදුනෙ කොහොමද කියල”
“නෑ අපේ හාමුදුරැවනේ..”
“ඔය ඝණ දෙවියන්ගේ මල්ලිට එක ස්ත්රි”යක් ගැන හිත ගිහින් .උත්සාහ කලාට කෙල්ල කැමති වෙලා නෑ .ඉතින් මූණ එල්ලන් ඉන්න මල්ලි දැකල අයිය කියනව උපායක් ..”
“මතුරපු පැන් කලයක් මල්ලිගෙ අතට දීල කියනව මල්ලි මේක අරන් යන්න ඇය නාන ඉසව්වට. මම ඇත් වේශයකින් දුවන් එන්නම් .මට බයේ ඇය නුඹේ ඇගට පනීවි. ඊට පස්සෙ මල්ලි ඒ ළමයව යාළු කර ගන්න .හැබයි මල්ලි මේ පැන් කලේ මට ඉහින්න නැත්නම් මට ඇත් වේශෙන් මිදෙන්න බෑ.”
ඔන්න කථා කරගත්තු විදියටම වැඩේ උනා .මල්ලිට මුළු ලෝකෙම අමතක උනා වගේ .අර පැන් කලෙත් බිම ඉහිරැනා .මේක බලන් හිටපු සක්ර් දෙයියො ඇවිත් පැන් නලය බලද්දි අනේ ඩිංගයි ඉතිරි.මොනා කරන්නද ? ඉතිරි ටික ඇගට විසි කලා . ඒක වැදුනෙත් පස්ස පැත්තට .ඒකනෙ ඔය දැන් පස්ස විතරක් අපේ වගේ තියෙන්නෙ.
“උපාසක ඇත්තො ඩිංගක් හිතන්න. මේ වගේ උන්දැලටද වදින්න පෙරැම් පුරන්නෙ කියල.”
“ බුදු පිළිම වහන්සේ නමක් දැකුමත් ඇති හිත නිවෙන්න”
අහගෙන හිටපු උක්කු බණ්ඩෙ දොහොත් මුදුන් දී වැද සමාව අයද “ මටනම් දේවල ඕනි නෑ අපේ හාමුදුරැවනේ …”කියමින් හිද උන් තැනින් නැගිට්ටේය. වචනයක් පිට නොකලත් අනෙක් අයත් ඒ කථාව පිලිගනිමින නැගී උන්හ.
“මහත්තයෝ තව අවුරැදු දෙදහස් පංසිය වසක්ම බුදු දහම තියෙන්නෙ මේ පුංචි රටේ. ඒක හිංද අපි කල්පණාවෙන් වැඩ කරන්න ඕනි.”
“වැරද්ද පෙන්නල දුන්න එකට අපේ හාමුදුරැවන්ට ගොඩක් පිං, අපිට යන්න අවසරයි එහෙනම්”
“ ඒක මගේ යුතුකමනෙ මහත්තයෝ..”
“හොදයි හැමෝටම තෙරැවණ් සරණයි !!! “
|
“එහෙමයි අපේ හාමුදුරැවනේ “
දායකයෙක් පන්සලට ආවොත් අපේ හාමුදුරැවො කියවන්නෙම අපේ උන්ගේ වැරදි .එක අතකට ඒක වැරදිත් නෑ .ඉංදියාවෙ ඉපදිලා එහෙදිම බුදු වෙලා පිරිණිවන් පා වදාල බුදු හාමුදුරැවන්ගේ ධාතූන් වහන්සේල වැඩි පුර වැඩම ඉන්නෙ මේ පුංචි රටේනෙ .එහෙව් රටේ ඇත්තන් හිස් වැඩ කරද්දි…..
“ඒකෙන් මේකෙන් මහත්තය ආපු කාරණාවත් අහන්න බැරි උන්නෙවැ……”
“ අපේ ගමේ උන්ගෙ හිත් වල ආසාවක් තියෙනවා පංසලේ දේවලයකුත් හැදෙනවට..”
“ මොනව උනත් අපි කෙලෙස් නසල නෑනෙ ගිහි අපිටත් ආසාවන් තියෙනව අහස උසට නගින බඩු මීළත් එක්ක ඉටු කරගන්න බැරි හීන දෙයියන්ටවත් කියන එක සාධාරණ නැද්ද අපේ හාමුදුරැවනේ..?”
වංගෙඩියේ පදමට තැලුන බුලත් හපය හක්කේ ඔබා ගත් හාමුදුරැවො ඈත නිල් අහස පීරැවෙ මාගේ පැනයට වචන හොයන්න වාගේ.
“ මහත්තයෝ දෙවියො කියන්නෙ අපිට වැඩක් කරව ගන්න පුළුවන් ජාතියෙ අය නෙමෙයි…”
“මනුස්ස පරාණයක් ලබල පිං දහම් කොරල ඒකෙ ආනිසංසෙන් තමයි දෙවියෙ වෙලා ඉන්නෙ .එයාලට පිං කරන්න බෑ .අපේ පිං ගන්න බලං ඉන්නෙ. ඒකයි අපි පිං අනුමෝදන් කරන්නෙ.”
“එහෙමයි අපේ හාමුදුරැවනේ…”
“ අපේ මුතුන්මිත්තන්ගේ කාලෙ තිස්තුන් කෝටියක් දෙවිවරැ හිටියලු .කොච්චරද කියනවනම් අපේ අම්මලට තල මෙනේරි ටිකක්වත් වේල ගන්න විදියක් නෑලු දෙවියන්ගේ හෙවනැල්ල හිංද”
"අනේ…. අපේ හාමුදුරැවනේ මේක මගේ අදහසක් නෙමෙයි. ගමේ තැන් තැන් වල කතාවෙන හිංදයි ඔබ වහන්සේට තකහනියක්ම මේක කියන්න අවේ.”
“මම ඒක නොදැන්නවෑ , මහත්තය පංසලට කොච්චර ලැදිද කියල ..”
“මහත්තයට පොඩි වැඩක් කරන්න පුළුවන්ද ?”
“ඒ මොකක්ද අපේ හාමුදුරැවනේ….?”
“ඔය කථාව කියන උන්නැහැලට හෙට හවස පංසල පැත්තෙ එන්න කව්වනම්.”
“මම කථා කරන්නම්.මොනා උනත් ගමේ මිනිස්සු කියන්නෙ මගේ නෑදෑයොනෙ .උන්ට වැරදි පාරක යන්න ඉඩ තියන්නෙ නෑ මම මේ චීවරේ දාගෙන ඉන්නකන් .”
“එහෙමයි අපේ හාමුදුරැවනේ ..මම එහෙනම් දැන් ගොහිං එන්නම්.”
“හොදයි මහත්තයෝ ..”
“තෙරැවන් සරණයි !!! “
පහුවදා පහට විතර ඔන්න පිරිස මහ හයියෙන් සල්ලාපයේ යෙදෙමින් පංසල පැත්තට අවා. ලොකුහාමුදුරැවො ආවාසය ඉදිරියේ බංකු කොටයක් මත ජාතක පොත් වහන්සේ පිරික්සමින් උන්න.
“උපාසක මහත්තයල මෙහෙන් ඈදි ගත්තනම් .“
“හාමුදුරැවනේ පුංචිරාළ අයිය කාරණේ කිව්වලු නේද ….”
“ඔව්, උපාසක මහත්තයො මම ඒ ගැන ගොඩක් දුරට කල්පනා කලා.”
“මහත්තයෝ, අද සෝම හාමුදුරැවො හිටියනම් ඔය කියන දේවාල මෙලහකට පාලුවට ගිහින් .”
“මම උන්වහන්සේගෙ ධර්ම දේසනයක් ඇහුව මේ ළගදි .”
“ඒක මේ ඇත්තොත් අහන්න වටින එකක්.”
“ මේ ඇත්තො දන්නවද ඝණ දෙවියො …?”
“එහෙමයි අපේ හාමුදුරැවනේ … සිල්පයට අග්ර දෙවියන් වහන්සේනෙ .” එකෙක් කීය.
“ අපි පොඩි කාලේ හෝඩිය කියෙව්වෙ ඝණ දෙවි වන්දනාවෙන් පස්සෙනෙ.” තව එකෙක් අත්වැල් ඇල්ලීය.
“ හ්ම්….. මේ ඇත්තො දන්නවද ඝණ දෙවියො හැදුනෙ කොහොමද කියල”
“නෑ අපේ හාමුදුරැවනේ..”
“ඔය ඝණ දෙවියන්ගේ මල්ලිට එක ස්ත්රි”යක් ගැන හිත ගිහින් .උත්සාහ කලාට කෙල්ල කැමති වෙලා නෑ .ඉතින් මූණ එල්ලන් ඉන්න මල්ලි දැකල අයිය කියනව උපායක් ..”
“මතුරපු පැන් කලයක් මල්ලිගෙ අතට දීල කියනව මල්ලි මේක අරන් යන්න ඇය නාන ඉසව්වට. මම ඇත් වේශයකින් දුවන් එන්නම් .මට බයේ ඇය නුඹේ ඇගට පනීවි. ඊට පස්සෙ මල්ලි ඒ ළමයව යාළු කර ගන්න .හැබයි මල්ලි මේ පැන් කලේ මට ඉහින්න නැත්නම් මට ඇත් වේශෙන් මිදෙන්න බෑ.”
ඔන්න කථා කරගත්තු විදියටම වැඩේ උනා .මල්ලිට මුළු ලෝකෙම අමතක උනා වගේ .අර පැන් කලෙත් බිම ඉහිරැනා .මේක බලන් හිටපු සක්ර් දෙයියො ඇවිත් පැන් නලය බලද්දි අනේ ඩිංගයි ඉතිරි.මොනා කරන්නද ? ඉතිරි ටික ඇගට විසි කලා . ඒක වැදුනෙත් පස්ස පැත්තට .ඒකනෙ ඔය දැන් පස්ස විතරක් අපේ වගේ තියෙන්නෙ.
“උපාසක ඇත්තො ඩිංගක් හිතන්න. මේ වගේ උන්දැලටද වදින්න පෙරැම් පුරන්නෙ කියල.”
“ බුදු පිළිම වහන්සේ නමක් දැකුමත් ඇති හිත නිවෙන්න”
අහගෙන හිටපු උක්කු බණ්ඩෙ දොහොත් මුදුන් දී වැද සමාව අයද “ මටනම් දේවල ඕනි නෑ අපේ හාමුදුරැවනේ …”කියමින් හිද උන් තැනින් නැගිට්ටේය. වචනයක් පිට නොකලත් අනෙක් අයත් ඒ කථාව පිලිගනිමින නැගී උන්හ.
“මහත්තයෝ තව අවුරැදු දෙදහස් පංසිය වසක්ම බුදු දහම තියෙන්නෙ මේ පුංචි රටේ. ඒක හිංද අපි කල්පණාවෙන් වැඩ කරන්න ඕනි.”
“වැරද්ද පෙන්නල දුන්න එකට අපේ හාමුදුරැවන්ට ගොඩක් පිං, අපිට යන්න අවසරයි එහෙනම්”
“ ඒක මගේ යුතුකමනෙ මහත්තයෝ..”
“හොදයි හැමෝටම තෙරැවණ් සරණයි !!! “
|
