සංවෙදී කතාවක්

නැති බැරි මොහොතක පිහිටට ඉන්නේ
මව්නි පියාණනි ඔබ පමණයි
බුදුන් ළගට අපගේ දුක දන්නේ
මව්නි පියාණනි ඔබ දෙපළයි………………………..

රෝහණ වීරසිංහයන් ගයන මේ ගීතය කොතරම් සංවේදී ද ? ඒ තරමටම අම්ම තාත්ත අපේ ජීවිත වලට බද්ධ වෙල තියෙන්නෙ නම් ආත්ම ගණනක දුර ඉදල වෙන්න ඇති .ඒත් කියන්න නම් යන්නෙ ඒ ගැන නෙමෙයි .ඊට ගොඩක් වෙනස් කතාවක් . තව දවස් කීපයකින් ලබන සිංහල හිංදු අලුත් අවුරැද්දෙ මේ ගැන තත්පරයක් හිතන එක අලුත් අවුරැද්ද බත බුලතින් කෙසේ වෙතත් කරැණාවෙන් නම් පිරී ඉතිරිලා යන්න හේතු වේවි.

මිහිමඩලේ අදුරැ කුසේ දිය උල්පත අම්මා
අහස් තලෙන් මරැ කතරට වහින වැස්ස අම්මා
නිල් දෙ‍රනේ තුරැලිය මත මල් සමිපත අම්මා
තුරැලිය මත පිපි කුසුමේ ඵල සම්පත අම්මා……………………….

නන්දා මාලනිය මේ ගයන්නේ සෙනෙහෙ බර දු පුතුන්ගේ හදවගේ ගැස්ම උනාට ඒ දහමට පිටුපෑ දූ පුතුන් කොතරම් මේ සමාජය තුල ඇතිද මගේ ඇස‍ට ගැටුණු හිතට දැණුනු මේ සිදුවීම සමහර විට ඔබත් අත් විදින්න ඇති

ඔයාල හිතන්නෙ ලෝකයෙ විදින්න තියෙන ලොකුම වේදනාව මොකක් කියලද ? ඒක තමයි අපි උපදින‍කොට අපේ අම්ම උහුලපු වේදනාව .එහෙම දුකක් විදල හැදුව .අපි අපේ දර දඩු උස් මහත් උනා කියල අපේ අරමුණු වෙනස් කියල ඒ අමමව අත ඇරල දානවනම් අපි උපදින නිරය මටනම් හිතා ගන්නවත් බෑ.

මට ඇස ගැටෙන මානයක ඉන්න එක අම්මා කෙනෙක් ගැන මම මෙහෙම කියන්නම්කො. උපන් දා සිට අපේ අම්ම කලේ අපිව රකින එක විතරයි .මේ අම්මත් එහෙමමයි .හිතන්න වයස අවුරැදු හැත්තෑවක විතර අම්ම කෙනෙක් මේ කාලෙට මොකද කරන්න ඕනි ? ඔයාල බුද්ධාගමේ නම් කියාවි බණ දහම් අසන්න ඕනි කියල .ඒත් මේ අම්ම එදා වේල හොයා ගන්න ආපනසාලාවක පිගන් හෝදනව තාමත්.

“ දරැවො නැද්ද ආච්චියෙ ………? ” කියල ඇහුවම ඒ අම්ම දරැවො ඉන්නව කිව්ව. ඒත් ඒ අම්මට හිතෙන්න ඇති මගේ ඊ ලග පැනය ඒ ළමයි ගැන වෙන්න අති කියල එයා උත්තරය එක පාරටම වෙනස් කලා.

“ නෑ මට දරැවො නෑ පුතේ……… ”

ඒ උත්තරේ දෙන්න ඇත්තෙ ඇයි ? ඇය හිතන්න ඇති සමහර විට දරැවන්ට අවමානයක් වේවී කියල. නැතිනම් මේ මොහොත ඈ විදින දුක නිසා දරැවන් මතකයෙන් ඈත් කරන්නට හදනවා වෙන්න ඇති .ඔයාලට හිතෙන්නෙ මොකක් කියලද ?

උදේ පාන්දර පහට ගෙදරින් එන මේ අත්තම්මා උදේ හතට වැඩ පටන් අරන් හවස හතර විතර වෙනකම්ම වැඩ .මටනම් පුදුමයි . මහන්සියේ ඵලයක් තියෙනව ද ? ඒ අම්මට දවසක ගමන් වියදම රැ 85ක්ලු .හිතන්න මාසෙට එහෙම උනොත් අඩුම ගානෙ 1700ක් විතර යනව ඇති .මම ඒ අම්මගේ පඩිය ගැන්නම් දන්නෙ නෑ .ඒත් ඒ වැටුප රැ 5000 ට වැඩි නෑ කියලනම් හිතන්න පුළුවන් .අතේ ඉතිරියෙන් කොහොමද ජීවත් වෙන්නෙ. මේ වයසට ලෙඩ එහෙම නැති වෙන්නත් අමාරැයිනෙ .ඒවට බෙහෙත් ?

මෙහෙම අම්මල මේ සමාජය තුල අන්නතවත් ඇති .නැත්නම් මේ තරම් දැහැමි රටක වැඩිහිටි නිවාස බිහි වෙන්නෙ නෑනෙ .පන්සිල් පද කටපාඩම් කර ගත්තට වැඩක් නෑ මෙහෙම දෙවල් වලට ඔබත් සම්මාදම් වෙලානම් .මොහොතක් හිතන්න……

මේ එලබෙන අවුරැද්දෙ එහෙම අම්ම කෙනෙක්ට අඩුම ගානෙ වචනයකින් වත් පුතෙක් නැත්නම් දුවක් වෙන්න පුළුවන්නම්. අන්න ඒකයි අපේ සැබෑ අවුරැද්ද වෙන්නෙ සතුටින් සමරන්න පුළුවන්‍ වන.

එහෙම සමාජයක් දකින්නයි ‘මගේ පන්හිද’ පැතුම…………..

අම්මේ නුඹෙ ඇස් පියවුණු දාකට
කවුරැද මට පැන් උගුරක් දෙන්නේ
අම්මේ නුඹ ලොව නැති උන දැකට
කවුරැද මාගෙ දුක සැප විමසන්නේ………………

|