ආයෙත් මට වැරදුනෝ

හෙනහුරැ අපල මා පසු පස දුව එද්දී
අරඹන හැම වැඩම තිතටම වරදිද්දී
මං ගැන යදින දෙවිවරැ දෙවොලේ ඉද්දී
දහසක පඩුරැ මදිවිය දුක කියවද්දී

උදේම නා සුදු පිරැවටයක් ඇදලා
නිවුඩු හාලෙ බත් කට දෙකකුත් කාලා
කිල්ලෙන් බේරෙන්නට තෙරැවණ් වැදලා
ගියේ දෙවොල වෙත සෙනෙහස ගැන හිතලා

සහකාරියගෙ පැත්තේ බර බර හිංදා
අනේ දෙවියනේ අපි විදි දුකු කන්දා
අහවර කර ගන්ට අපි දෙවියන් යැද්දා
සැදුනොත් හොදයි සැම සිත් මැ වෙත රංදා

හැඩහුරැකම් ලිපින හැම දෙවියන්ට කියා
පිහිටක් පතා උන්නේ නෙත් කදුළු අයා
මොහොතක නිහැඩියාවක ඇරඹුමක් නියා
හිත කැළඹුනේ දෙවියන් කෝ කොහෙද කියා

කට්ටඩියා අමුතුම ගමනක් අවා
අතේ දිගු රිටක් පැත්තට වන වනා
මගේ කකුල් දෙක යහතින් වූ නිසා
පණ බේරැනා මාරක අපලෙන් එදා

පසුවයි දැන ගත්තෙ සිදුවුන කතන්දරේ
උන්නේ ඇගෙ පියා සොමියෙල් අන්දරේ
ආයෙත් බලාගන්නට මගෙ කේන්දරේ
අම්මෝ ආයෙ ගියෙනම් නෑ ඒ පාරේ

|