අපට වරම් නැති ලොවක උපන්නට
පිංකර ඇති අපි ළගින් ඉදින්නට
සමුගෙන යන හෙට දවස දකින්නට
පතමි හිතට දිරි ඇතිව ඉදින්නට

කවුළු දොරෙන් රිය දුරක ගියා හිත
හැබහින් දුටු ඒ මුල්ම දිනේ
ආයෙ දකින්නට තව සැරයක් නුඹ
ආ ගිය මග හැසිරැනේ ඔහේ

සුවද පොදෙන් ලද සෙනෙහෙ ගලා ගිය
තවමත් නුඹ නෑ දකිනු කොහේ
හීන හදන්නට ඇසට නින්ද නැත
ආ ගිය මග මගහැරේ හිතේ

|

|

හිනහෙන්නද අඩනවාද
පුතේ තවම හිතුනේ නෑ
නුඹේ උපත මවගෙ විපත
තනි මට උහුලන්නට බෑ

මගේ හිතේ ඇවිලුනු ගිනි
පුතේ නුඹට නොපෙනුනාට
උපන් දිනය සමරන්නට
අම්මව තනි කරන්න බෑ

නෙතේ පිරැණු කදුළැල් දැක
පුතේ නුඹට නොහැඩුනාට
උපන් දිනය සමරන්නට
අම්මව තනි කරන්න බෑ

|

සසරේ සැරි සැරෑ
මගෙ හිත පිං පිරෑ
කවුරැද හිත දිනූ
අහම්බෙන් හමුවුනූ

උපමා නෑ සමකරන්න බෑ
නුඹ ළග ඇති වෙන අය ළග නෑ
සෙනෙහස සුර මී විත බදු නෑ
කල්පයක් තරම් නුඹ දුර නෑ

නෙතගින් පෑ මහ ගැඹුරක් නෑ
මගෙ හිත ගිය වෙන අය තව නෑ
හදවත පුද දී ඉවසුම් නෑ
කල්පයක් තරම් නුඹ දුර නෑ

|

නිසල දෙණ මා සොදුර නුඹ
දෙනෙත් හැර මා දෙනෙත් සැනසුව
අනේ මා ළග ඉන්න තව
හඩනු බෑ නුඹ අයිති අය ළග හිද

සුවද කල නුඹ පංතියේ
ඉන්න බෑ තව තනිව
එන්න නුඹ ගිය දුරට මට
පාර කෝ නුඹ කොහිද ගියෙ

මතක හිත පිරි සංදියේ
ඉන්න නුඹෙ සුවද විද
ඉන්න හිත හීනයෙම තුළ
නෑනෙ කෝ නුඹ සිහින වල

|

එක්ටැම් ගෙයක මා සිරගත කල
මගේ ගෙවුණු පෙර දවසේ
මගෙන් නුඹට උනු කදුළු නෙතට ඉනු
වරද තවම මට නොහැගේ

ලොවෙන් ඈත් වී ඉන්න හිතා ගෙන
ලොවම ඉදිරියේ මා තනිවී
හැඩුවා ඉකිබිද කදුළු සගවගෙන
ඇයි තවමත් හිත ගිමන්හලට නාවේ

මගෙන් දුරස් වී ඉන්න නුඹට හැකි
තැනක මගේ නෙත් තනීවෙලා
හිතනා පැතුමට මටද වඩින්නට
ඇයි තවමත් හිත ගිමන්හලට නාවේ

|

පිලිවෙත් පුරන අය කෝ පෙර දිනක වගේ
ආයෙත් වෙසක් ඕනද පෙන්නන්න රගේ
මසට බැන බැනා උන් අය කරන දගේ
උනුන්ම මස් කඩයේ පෝලිමක් දිගේ

අභය දානයට රට හැම තැන සොයලා
කාසි වලින් මස්කඩ මුදලිදු සනසා
අරන් ආව රටටම කිරි දෙන හරකා
අනේ අන්න ආයෙත් මසටම විකුණා

බලා ඉනු කොහොම නොකියා මේ විගඩම්
නිසා කියමි කවිකර සෑදෙනු හැකිනම්
නොකා ඉන්න මස් නුඹහට හැකිනම්
අභය දානයම වෙයි නිතැතින් සැකසුම්

|

සුවද විලවුන් වසා නුඹ
මා නෙතු අතැර ඉන්නා නිසා
බලා උන්නේ සසල හිත
පෙර දවස ගැන දුර හිත හිතා

සුදුමැලි කම්මුල් සිඹින්න
අවසර නැති වූ නිසා
කදුළු සලන දෑසට නුඹ
මා හැර නම් යනු එපා

නොකිලිටි සෙනෙහස් ඉවුරේ
තනිකර දුක ළග තියා
බැදුන සිහින පාරැව ගෙන
මා හැර නම් යනු එපා

|

මහ බෝ සෙවනේ පෑයු සද කොහේ
සමුගෙන යම්දෝ සැ‍දෑ නිම්නයේ
මගේ හිතට දොඩමළු වී උන් ඒ
මල් කැකුළේ කෝ නුඹේ රැව මෙහේ

බණ පද අතරට සිසිලස ආවේ
සුළග නිසා නොව දැන උන්නේ
ඒත් නුඹට හිත දෙන්නට බැරි යැයි
ලොවම අවදියෙන් හිනහෙන්නේ

මල් ඉති අතරට බඹරැන් නාවේ
මලට අයිති බඹරැන් ඇති හිංදා
ඒත් නුඹට හිත දෙන්නට හිතුනේ
බඹර පහස නුඹ හඩවන හිංදා

|

හිත හඩන තරම් නුඹ කියනා වදන් වලට පැටලී
නුඹ සෙවු තරම් ලොවට හොරෙන් දන්නේ හිත පමණී
ඒ කාලය නිමවී නුඹ ඇවිදින් යලි හිත සැනහී
හැමදාම ලගින් ඉන්නට තිබුණා සෙනෙහස සුරකී

|

සදට තරැට පෙම් කල
පුංචි අපේ හිත් තුල
ලොවේ අදුරැ තැන් වල
එපා රැදෙනු පුත බොල

|

සුදු මල් ඔසරියට හැඩ වුන නුඹෙ ලැමද
වරලස සුළග හා මිතුරැව යයි නිබද
මිණි සේ දිදුල නෙත් දැක කවි ගී පබැද
ලොවටම ඇසෙන සේ කියනුව හැකිද

පුංචි පුංචි ලියම් කෑලි ‍නුඹෙ නමට ලිය ලියවලා
උදේ ඉදන් හංදි ගානෙ මහ අව්වේ කරවෙලා
අව්වට පෑදුන මොලයට සත් දෙවිදුන් නැමදලා
හංදි කඩේ නංගි එක්ක උන්නේ පෙමින් මත් වෙලා

විද්ද හාවට නොවැදි පදුරට වැදී කැලඹී මල් සිනා
පැද්දු තාලෙට මගෙත් නාඹර හිතත් අන්සතු වී ගියා
බබා කෙටු අකුරකට පෑයූ සරා සද ළග හිත තියා
ගෙවුන පෝයට මසක් ගතවී පෙම් පුවත ජයටම ගියා

|

සද හිරැ තියෙන තුරැ මිහිමත ඉන්න හැකී
හිතනා අයට වැරදුනු තැන් පෙනෙනු නැතී
පස් කම් සැප නැතිව සතුටක් සොයනු හැකී
මිනිසුන් සසර අග දිනුමක් ලබනු ඇතී

|

මත්පැන් වතුර බී ගෙන දවසම තිස්සේ
නොහොදට මග කියන මිතුරන් පස්සේ
යන හැටි දකින කදුලැලි කම්මුල ඔස්සේ
තරවටු කරනු බෑ දැන් නුඹ ලො‍කු වයසේ

ලේ කිරි රස මදී කියලද උන් පෙව්වේ
හරි හෝ වැරදි නැතිවද කිසිදා හෙව්වේ
පොඩි මල්ලිගේ බත් කට නෑ තව කැව්වේ
අතමිට කාසි නැතිනම් කොහොමද බිව්වේ

තුනටිය කැක්කුමට දැන් වසරක් ගෙවුනේ
ඒ හිංදාම බර වැඩ නුගුණට උන්නේ
මේ දුක අසන්නට නෑ නුඹ හොද සිහියේ
මගෙ බුදු පුතේ මත් වතුරට සමු දෙන්නේ

|

සක්මන් කරන හිත හොද නරකට මැදිවී
ඉක්මන් කලෝතින් යා හැකි භව නිමවී
යන්තම් සිල් පදෙන් රැකුමට නුඹ හුරැවී
උන්නත් සැප ළගයි සසරේ දුක නිමවී

|

බසයට ගොඩ වෙනා ගැබ්බර අම්මාට
අසුනක් දෙන්න නෑ හිත ඈ දුටුවාට
එසැනින් නැගෙන නිදිබර නෙත වැසුනාට
තෙත්වන හිතක් නැතිවද බණ ඇසු හිතට

ඇට මස් සමට ඇලලී ගිය අම්මාට
බර වැඩ බර වැඩී දැන් උහුලන ඇයට
ලේ කිරි පෙවු හිංදද රසකර නුඹට
ණය පියවන්න සලකනු ඔහොමද ඇයට

සතෙකුගෙ මසට ගිජු වූ හිවලුන් වාගේ
සොය සොය ගිලන මිනිසුනි පිහිටද කාගේ
පෝ දින සුදු වතට නැවතුණු කට කාගේ
පල වෙද දිනක රැගුමක් නිකමට වාගේ

ගම්බිම් පුරා පතුරා සුපතල නාමේ
දන්සැල් පුරා රැවුදුනමුත් නම ඈගේ
අන් දිනයකදි මග යදිනා අය වාගේ
ඈ පන්නා ගනී පිංකර ඇති වාගේ

|

බණ පද නොනැසි ලොවකදි ඉපදුනාට
පිං පව් දෙපිල හරිහැටි නොදැනුනාට
හිත නන් විසිතුරේ බැදි ලොබ උනාට
බුද්ධාගම තමයි හිමි මෙහි ඉපැදුනාට

නුවණැස අවදි වනතුරැ මග බැලීම
ඔද්දල් වනු නිසැක සසරේ බැදීම
තෙරැවණ සරණ නොපමා පිලි ගැනීම
සසරේ සුවය විය හැකි බණ ඇසීම

මත් සුව සොයන හිත් කදුලේ ගිලේයා
කම් සුව සොයන හිත් සැකයේ ගිලේයා
දම් සුව සොයන හිත් සතුටේ ගිලේයා
මෙත් සුව සොයන හිත් සසරේ දිනේයා

|