|

|

|

තේරැම - අපේ බොඩිමේ ඇන්ටි එයාගෙ නංගි එක්ක හොදටම රණ්ඩු කරනව.මේ රණ්ඩුව පටන් ගත්තෙ එයාලගෙ තාත්ත මැරැන දවසෙමයි.එදා වෙනකන් මේ දෙන්නගෙ දුවල එකට උන්නෙ.ඒත් දැන් බලන් ඉන්න වෙලා තියෙන්නෙ රණ්ඩු විතරයි.අන්තිමේ මේව බලන පොඩි අයගෙ හිත වලත් මේ වගේ දුර්ගුණ ඇතිවේවි

|

තේරැම- දවසක් මම කොච්චියේ යද්දි පොඩි උන් දෙන්නෙක් එක්ක ආච්චි කෙනෙක් හිටිය.දුම්රිය මැදිරි වල ඕන වෙලාවක දකින්න පුළුවන් දෙයක්නෙ යදින්නො.ඒත් ඒ පොඩි උන් කලින් එහෙම අය දැකල නෑ වගේ.අත් දෙකම අහිමි හිගන්නෙක් ඇවිත් යදිනකොට ඒ පොඩි උන්ගේ මූනු වල ඇතිවන වෙනසෙන් එයාලගෙ හැගීම මටත් හොදටම දැනුන.ඒත් අවාසනාවකට ආච්චි හිගන්නට සල්ලි දෙන්න වෙනවට පොඩි දෙන්නට කවුළුවෙන් එහා පෙන්නන්න හැදුව.

මේ ළමයි ලොකුවෙලා ගුණදහම් නැති අය උනාම වග කියන්න ඕන මේ වගේ වැඩිහිටියො නොවෙද?

|

http://www.divshare.com/download/13204738-f3a

|

|

|

හිතේ සුසම් තනුවක් වී
වැටෙන කදුළු කවියක් වී
ගැයෙනා ගී පද අහන්න
නුඹත් මාත් නැති උනාට
සෙනෙහසකට මායිම් බැදි
ලොවක් ඉදීවී අඩන්න

හිත හිතා හැඩූ තරම්
රතු වෙනා දෙනෙත් තියන්
බැදුණු බැමි ලිහන් නොයන්
කියූ දෑස් මග බලන්

මහ මෙරක් වගේ තරම්
නොවිදිනා දුකක් අරන්
උන්නු දෙසිතකින් සොයන්
ගියේ නික්ම සමු අරන්

තේරැම - ආදරය කරන ප්‍රේමවන්තයින් යුවලකට සමාජයේ පවතින විවිධ සීමාවන් නිසා ඇතිවන බාධාවන් කෙලෙවරවන්නේ ජීවිතයේ සමු ගැනීමෙන්.සමාජ සීමාවන් තුළ ඉන්න වැඩිහිටියන් දෙමව්පියන් බලන් ඉන්නෙ තමන් කියන දේවල් වලට එකග වෙලා වෙන්ව යාවි කියල.ඒත් ආදරය පරතෙරටම සොයා ගිය දෙහිතකට ආපසු හැරෙන්න පුළුවන්ද ? ඒ වගේ යුවලක් විසින් ගන්න අවසාන තීරණය ජීවිතෙන් සමු ගැනීමනම්..................

|

හෙනහුරැ අපල මා පසු පස දුව එද්දී
අරඹන හැම වැඩම තිතටම වරදිද්දී
මං ගැන යදින දෙවිවරැ දෙවොලේ ඉද්දී
දහසක පඩුරැ මදිවිය දුක කියවද්දී

උදේම නා සුදු පිරැවටයක් ඇදලා
නිවුඩු හාලෙ බත් කට දෙකකුත් කාලා
කිල්ලෙන් බේරෙන්නට තෙරැවණ් වැදලා
ගියේ දෙවොල වෙත සෙනෙහස ගැන හිතලා

සහකාරියගෙ පැත්තේ බර බර හිංදා
අනේ දෙවියනේ අපි විදි දුකු කන්දා
අහවර කර ගන්ට අපි දෙවියන් යැද්දා
සැදුනොත් හොදයි සැම සිත් මැ වෙත රංදා

හැඩහුරැකම් ලිපින හැම දෙවියන්ට කියා
පිහිටක් පතා උන්නේ නෙත් කදුළු අයා
මොහොතක නිහැඩියාවක ඇරඹුමක් නියා
හිත කැළඹුනේ දෙවියන් කෝ කොහෙද කියා

කට්ටඩියා අමුතුම ගමනක් අවා
අතේ දිගු රිටක් පැත්තට වන වනා
මගේ කකුල් දෙක යහතින් වූ නිසා
පණ බේරැනා මාරක අපලෙන් එදා

පසුවයි දැන ගත්තෙ සිදුවුන කතන්දරේ
උන්නේ ඇගෙ පියා සොමියෙල් අන්දරේ
ආයෙත් බලාගන්නට මගෙ කේන්දරේ
අම්මෝ ආයෙ ගියෙනම් නෑ ඒ පාරේ

|

තත්පරයක් වටීවි හිටියා නම් නුඹ
අන්සතු නොවීම දෙනෙත් ළගින්
ඔහු සමගින් දොඩමළු වී උන් හැටි
දකින්න පව් කර ඇති සසරෙන්

මගේ සිහිනයේ නුඹ හා ගිය මග
ඔහු සමගින් නුඹ යන්න ඇතී
තනිතරැවක් වී සුසුම් හෙලන්නම්
තනිකම ළග මම දනින් වැටී

මගේ මතකයේ නුඹ උන් තැන් වල
කදුළු වැටී වියලෙන්න ඇතී
ආයෙත් පෙර දා ලස්සන හීනෙක
තනියෙන් සක්මන් කරන්න ඇතී

|

සද වත වැසෙන්න වැහි අදුරක් ආවට අහසේ
දොඩමළු වී පෙම්බස් දෙඩු කාළය ඇති රහසේ
හිත තියා ගන්න නුඹ ළගින්ම නොමියෙන හිරැසේ
මට කියා දෙන්න ඇයි මෙතරම් ආදරේ පණසේ

කලා වැවට ඉකි බිදිනා ගං දිය ඉවුරේ
බලා උන්න ඈතින් හින හෙන නුඹෙ අරැමේ
සගවා ගෙන යන්නට හිත නොදැක්ක විලසේ
බැරි උනාමනම් ඉන්නද අත ගන්න නුඹේ

හඩා වැටෙන මන්දාරම් නිල් අහස් කොනේ
පායන දේදුන්නනක ලියවමුද ආදරේ
හඩා වැටෙන සිතුවිලි ළග ගලන ජීවිතේ
හදා ගන්න පුළුවන් , නම් සද ඉන්න අහස මගේ

|

අද සද පෑයුවාට මතකද දවසක් තිබුණා
කදුළු පිරැනු දෙනෙත් වලින් රෑ කළුවර ගෙව්වා
හිතා ගන්න බෑ ඔය හිත මගේම උන හිංදා
ඝණදුරැ රෑ හදිස්සියෙම සද කිරණක් වැටුනා

දිනා ගන්න හිත මැදියම පුරාවටම කළ දේවල්
මතක් වෙද්දි හිතට නිවන නෑ
අහංකාර නුඹ යන කොට දෑසට කදුළක් තනිකර
හැඩුවා නුඹ හැරී බැලුවෙ නෑ

හදා ගන්න බැරි තරමට බිදුනා හිත හැමදාමත්
නුඹ මගෙ හිත ගැන සිතුවේ නෑ
දවසක් යන මග නුඹ හිද දුන්න හසුන අත දිගුකර
ලැබුනා මට මගේ සිතුම් පෑ

|

දරා දස මස කුස දරා
විදී දුක් කදුළින් වසා
සොයා ගිය ජය ටැඹ සොයා
විගස එමි මව් සෙනෙ සොයා

පුංචි දෙපයට දිරිය දී
දුන්නු මග පෙන්වා නිතී
අම්මෙ නුඹෙ සුවදට මගේ
තවම නෙත් කදුළින් තෙමේ

වැහැරි වත රෝ ගොදුරැ වී
පැතුම් ළග සතපා නෙතූ
ඈත මග පෙනෙනට දුරින්
තවම එමි මම දුක් සිතින්

අම්මෙ නුඹෙ සුවදට මගේ
තවම නෙත් කදුළින් තෙමේ................

|

පිණි බිංදු අරං වැස්ස ඇවිත්
සද එළිය මැදින්
ඒ වැස්සෙ ඇවිද යන හිත
ගැන සදට හිත ගිහින්

මුතු කුඩයක් වී නුඹ යන මග
ඉන්න පැතුව මං
පිණි බිංදු ඇවිත් ඔය කම්මුලෙ
තනිය මැකුව නම්
පිණි බිංදු ඇවිත් ඔය කම්මුලෙ
තනිය මැකුව නම්

පන්හිදට නුඹේ හිත ලියන්න
කවිය හෙව්ව මං
නුඹ වීදි කොනින් මගෙ දෙනෙතට
නොපෙනි ගියා නම්
නුඹ වීදි කොනින් මගෙ දෙනෙතට
නොපෙනි ගියා නම්

|

සද වත වැසෙන්න වැහි අදුරක් ආවට අහසේ
දොඩමළු වී පෙම්බස් දෙඩු කාළය ඇති රහසේ
හිත තියා ගන්න නුඹ ළගින්ම නොමියෙන හිරැසේ
මට කියා දෙන්න ඇයි මෙතරම් ආදරේ පණසේ

කලා වැවට ඉකි බිදිනා ගං දිය ඉවුරේ
බලා උන්න ඈතින් හින හෙන නුඹෙ අරැමේ
සගවා ගෙන යන්නට හිත නොදැක්ක විලසේ
බැරි උනාමනම් ඉන්නද අත ගන්න නුඹේ

හඩා වැටෙන මන්දාරම් නිල් අහස් කොනේ
පායන දේදුන්නනක ලියවමුද ආදරේ
හඩා වැටෙන සිතුවිලි ළග ගලන ජීවිතේ
හදා ගන්න පුළුවන් , නම් සද ඉන්න අහස මගේ

|

බොරැවේ උපත සොය සොය පොත් පත් අතරේ
කාළය ගෙවූවට හමුවුනෙ නෑ මිතුරේ
ඇස් කන් විහිදලා බැලුවම දස අතරේ
හමුවුණි උපත බොරැවේ,ගැහැනුන් අත‍රේ

ඉහලට නගින මිනිසුන් පසුපස ඉන්නේ
මව්වරැ වගේ ගැහැනුන් බව පිලි ගන්නේ
පහලට වැටෙන මිනිසුන් පසු පස ඉන්නේ
බොරැවට පණ පෙවූ විගඩම් බව දන්නේ

දහසක් සිහින ඇස් ළග මවලා පෙන්නා
අතේ තියෙන සතයත් රහසේ පන්නා
පැන යන්නට දෙනෙත් පියවෙන තුරැ ඉන්නා
ගැහැනුන් ගැන හිතා නොහැඩුවොතින් දින්නා

|

බොරැවේ උපත සොය සොය පොත් පත් අතරේ
කාළය ගෙවූවට හමුවුනෙ නෑ මිතුරේ
ඇස් කන් විහිදලා බැලුවම දස අතරේ
හමුවුණි උපත බොරැවේ,ගැහැනුන් අත‍රේ

ඉහලට නගින මිනිසුන් පසුපස ඉන්නේ
මව්වරැ වගේ ගැහැනුන් බව පිලි ගන්නේ
පහලට වැටෙන මිනිසුන් පසු පස ඉන්නේ
බොරැවට පණ පෙවූ විගඩම් බව දන්නේ

දහසක් සිහින ඇස් ළග මවලා පෙන්නා
අතේ තියෙන සතයත් රහසේ පන්නා
පැන යන්නට දෙනෙත් පියවෙන තුරැ ඉන්නා
ගැහැනුන් ගැන හිතා නොහැඩුවොතින් දින්නා

අමා

ළබැදි දයාවෙන් ඔබ හට කියන්නද
දුක සිතෙනවා සත්තයි අණුවන සබද
බොරුවේ උපත කිවේ පන්ඩිතයෙක්ද
මේ කීවෙත් නුබ බොරුවකී පිළිගන්නවද

බොරුවේ උපත සෙව්වෙත් නුබ බොරුවෙන්ද
තව තව ඇත්ත කීවත් අපි පිළිගන්නවද
අහෝ මිතුර මායම් දැක නැතුවාද
පිරිමි කියන්නේ සිල් ගත් බමුණන්නද......???

හර්ෂ

දහසක් ළගට ගොස් ඇහුවොත් මේ පැනය
පිළිගන්නට වෙන එකත් නංගියෙ නුඹ සතුය
තොප්පිය දාගන්න පෙර සිතුවානම් කවිය
මම නම් කියූවේ සමහර අය ගැනය

අමා

සමහර අයව වෙන් කෙරුවත් අයියේ ඔන්න
ඒ අය වුනත් ගැණනුන් බව දැන ගන්න
පු0චි බොරුව හිස් මුදුනින් පිළිගන්න
මෝඩ කමේ උපතයි පිරිමින් ඔන්න...

හර්ෂ

බොරැවෙ උපත ගැහැණුන් කියනා එකට
අමා නංගියේ නුඹහට දුක හිතුනාට
ඔයත් ඔන්න කිව්වා බොරැවක් රස‍ට
යන්නට ආසයිද නංගියෙ මම කියු ගොඩට

හැන්දේ මිට වගේලූ ගෑනුන්ගේ මොළය
නංගෝ මම නෙමෙයි කිව්වේ පඩිවරැය
ඒ වගේ කතා නම් පිරිමින් හට නැතය
ඒ වගෙ කථාවක් කිව්වට මට දුකය............

අමා

ළබැදි දයාවෙන් ඔබ හට කියන්නද
දුක සිතෙනවා සත්තයි අණුවන සබද
බොරුවේ උපත කිවේ පන්ඩිතයෙක්ද
මේ කීවෙත් නුබ බොරුවකී පිළිගන්නවද

හර්ෂ

දහසක් ළගට ගොස් ඇහුවොත් මේ පැනය
පිළිගන්නට වෙන එකත් නංගියෙ නුඹ සතුය
තොප්පිය දාගන්න පෙර සිතුවානම් කවිය
මම නම් කියූවේ සමහර අය ගැනය

අමා

බක පණ්ඩිත විලස කවි ලිය ලිය ඉන්න
මේ වගේ පුන්චි දෙකින් සැනසුම ලබන
සුන්දර ගැහැණියට ඇගිල්ල දිගු කරන
අග මුල කියනවාද අනේ මට දැන ගන්න.....?

හර්ෂ

කවි ලියවෙන්නෙ බක පණ්ඩිතයන්ට විතරද
එහෙනම් ඔයත් බක බක පණ්ඩිතයෙක් නොවෙද
අහසේ තරැ බලන් කෙල ගැහුවොතින් අද
තේරේවී නුඹට නිව්ටන් කියපු පද

අමා

හිතවත් ඔබ මොනවද මේ පවසන්නේ
නුබ වැනි අය ගැනනම් මා හොද හැටි දන්නේ
කෙසේ වෙතත් මෙතැනින් නෑ පරදින්නේ
එහෙත් නිදිමතයි කාටද එය පවසන්නේ....?

හර්ෂ

රත් උන හිස් මොළය කුල්මත් කරන්නට
නංගියෙ සිතු එකනම් හොදයි නිදි යන්ට
බොරැ කිය කියා උන්නත් පෙන්නා ‍ලොවට
තුති දෙමි කවි වැලට පිළිතුරැ දුන්නාට

අමා

ඉහ මොළ රත් වෙනවා මේ කවි දැක්කාම
නිදියන්නේ පුරුදුකම හින්දයි ඉතින් මෙහෙම
දුටුවා අදත් නෙතින් දිව ගිය මුවන් මම
එබැවින් නුබ කීව කිසිවක් නොවෙයි සම

හර්ෂ

හද්ද වන්නියේ ඉන්නා මේ නංගට
ගෑනුන්ගේ හැටි පුළුවන් වේද දැන ගන්ට
කොළඹට ඇවිත් ඇහැ කණ ඇරලා ඉන්ට
පුළුවන් වේවි මා කියු දේ දැන ගන්ට

නංගියෙ මම ආයෙ කැම්පස් යා යුතුය
තව කිව්වොතින් හොදටම කන්නට හැකිය
අවසන් කරමු මේ ගැන ඇතිවුන හබය
අමතක කර ඉන්න ගෑණුන් ගැන කියු පදය

අමා

සක්සුද සේම කියනා දේ පැහැදිළිය
එය නොපිළිගන්නේ තව මදිකමය
බොරුවේ උපත අවසානය නිගමනය
තනි උපතක් ලොව නැත පිරිමින් පළිය...

හර්ෂ

පැහැදිලි නම් නගේ දැන් වැටහී ඇත්ද
තවමත් ඉතින් කියු දේ පිලිගන්නට බැරිද
බොරැව උපන්නේ ගැහැණුන්ගේ ළගද
ජනමත විමසුමක් තිබ්බොත් හොද නැද්ද

අමා

කට ඇති පුතුන් වැදු අම්මේ නුබ නාඩන්
මුන්ගේ මොළය දැන්නම් පදමට වැඩියෙන්
කාට කියන්නද මේ බොරු අරුමෝසන්
ඕන දෙයක් මා එකට සූදානන්......

හර්ෂ

කට ඇති පුතුන් වැදු මව්වරැ ලොව දිදුලයි
බොරැ කියනා කතුන් මව්ගේ නම කෙලසයි
අරැමෝසම් පැළදි ගැහැණුන් අහසේ ඉගිලෙයි
අවසානයේ අම්මා ළග ඉන්නෙ පුතයි

අමා

ඒ ගැන ඉතින් කියනා කට කුමකටද
පුතණින් දෙන තිළිණයනම් ගිලන් ඇද
සෙවණල්ලයි දියණිය සැමදාම සද
අනේ ඉතින් දැන්වත් පිළිගන්නවද...?

හර්ෂ

බොරැ කියනා කටේ නම් ඇති වැඩක් නැත
දැන හෝ නොදැන පිලිගත්එක හොදට ඇත
ගැහැණුන් කියන දේවල් වල ඵලක් නැත
දන්නෝ දනිති කවුරැද බොරැවේ උපත

ගැහැණුන් කියන මඩ ගොහුරේ පිපුණු මල
අම්මා නොවෙද සුවදින් නැහවුවේ ලොව
ඒ ගැන නගේ කිව්වට නම් ඵලක් නැත
අම්මා ගැන ලියන්න‍ට නම් මට වචන නැත

අමා

හැමදාමත් පිරිමින් දන්නේ එකම දෙයයි
හැම දෙයක්ම ගැහැණුන්ගේ පිටින් යවයි
වැරදි නුබ නොවේයි උපන්න නුබේ රටෙයි
මොකක් කළත් සැමදා ඇය ගැරහුමේමයි.....

බිහි කරලා දුක් වින්දත් වැරදි ඇයමයි
ආදරයෙදි අතැහැරියෙත් ඇය හින්දයි
තලා පෙළා රිදවන්නෙත් ඇය හින්දයි
නුබ නොදන්න කදුලු සයුරේ ඇය ගිලුනයි....

වැරදි කළත් එකට පළි ගැහැණියනම්
මිනි මැරුවත් එකට මුල ඒ කතනම්
නුබ සොයනා බොරු උපතත් ඇය ළගනම්
ඇයට කදුලු දෙන්නකෝ ගැරහුම් පුදමින්...

දිල්ෂාන්

කියෙව්වා මුල සිට නුඹලගේ කවි සටන
දැනේනවා හදවතට දුකක් එය කියවන කලට
ගැටලුව උපතේ බොරුව ගැනුන් බවද
එහෙම නම් අවසරයි පවසන්නට මාත් යමක්

ඇස් කන් විහිදලා බලලත් දස අතරේ
දුටුවේ බොරු කියන්නේ ගැහැනුන් පමනක් බවද
කැමති පවසන්නට නුඹ හට මා සබදේ
ගලවන්න නුඹ දාගෙන ඇත්නම් කණ්නාඩි

මිනිසුන් අරුමයකි තෙරුම ගත නොහැකි
කොපමන හැදින ගත්තත් නොහැකිය සිත දැනගන්න
කට පුරා පවසන්නේ නැති දේ ඇති සැටිය
ගැහැනුන් මෙන්ම පිරිමින්ද බොරු කියනව සත්තයි

පඩිවරුන් පැවසුවේ බොරුවේ උපත ගැනුන් බවද
පැවසුවෙ නැතිද ඉහලට නගින පිරිමින් පසුපස ගැහැනුන් ඇති බවට
කුමක් පැවසුවත් එදවසේ වියතුන් සිටිය
දැන් නම් ලෝකය වෙනස් වී ඇත මා සබඳ

ගැහැනුන් මෙන්ම පිරිමින්ද ජිවිත බිලි ගන්නේ
හිතුවොත් සාදාරනව නුඹටත් එය වැටහේවී
පවසා ඇතත් යම් යම් දේවල් පඩිවරුන් එදා
දැනේනවා ඔවුනුත් පිරිමින් කියා

යමෙකෙකු පැවසු දෙයක් අපසු නොකියන්න
ඇස් කන් වසා ලොව දේස නොබලන්න
හදවතට එකගව තිරන ගන්න
වැටහේවි නුඹටත් සත්‍ය කුමක් කියා

අමා

අපේ සටන සම කරනට සිරි අයියේ
පැමිණි නුබව පිළිගන්නෙමු හද රිසිසේ
දැන්වත් හර්ශ පිළිගන්නකෝ මා කී දේ
පනහට පනහා ගානේ දෙන්නම් මෙලෙසේ

හර්ෂ

බොරැවට උරැම බොරැ කියනා සියලු දනන්
වෙන්කර බෙදනු බෑ කවියට ලියූ ලෙසින්
අහවර කරන්නට කවියෙන් කියූ වදන්
තුති දෙමි සහය දුන් නංගියෙ සතුටු සිතින්

ඉෂාර අයිය

බොරුවේ උපත සොයනා මේ මගෙ මිතුරේ
මේකට ඇයිද ගැහැණුන් හට දොස් නැගුවේ
බොරුවේ උපත කාටත් නොදැනිම වූයේ
මානව සන්නිවේදනය ඇරඹුම වූ දිනයේ

අමා

තුති මල් කුමට දිනුමයි අයියේ ඕන
එ මල්නම් නෙලුමට කාටත් හැකිය
පිළිගත්තා මා දන්නෙමි එය සොදින
අවසර ඉතින් යන්නකෝ පැරදුම රැගෙන....

අනේ ඉතින් අඩු පාඩුව ඔයා තමයි
ඔයාගේ ඔය ගෙම් වලට අපි අහු වෙයි
කොපමණද දැගලුවත් අවසානය මෙකයි
කුමක් කළත් පිරිමිය ගැහැණියට යටයි......

හර්ෂ

පරදින්නට තරම් මහ ලොකු දෙයක් නැත
කවුරැත් දන්න ඇත්තක අවසනක් නැත
යට කර ගන්න හැදුවට හොල්ලලා කට
ගැහැණුන්ගේ තරම දනිතී විදවනා අය

අමා

විදවන්නේ පිරිමින් විතරයිද ලොවේ
ඒකත් සම සමයි නෑ වෙනසක් දුටුවේ
ඇති නැති තරම කොපමණ වුවත් කීවේ
ඔබමනේ බොරු විගඩම් පටලන්නේ...

මේ රටේ උපත ගැන නුබලා දන්නැත්ද
විජය කුමරු තමයි ල0කාවේ මුල් උපත
කුවේණියයි දුක් වින්දේ ඒ පවට
විජය කියන්නේ අයියෝ ගැහැණියද......??

කාලය නොමැති නිසා මෙම විවාදය මෙතනින නවත්තමි

|

තනිකම හිත පුරවා ගෙන
උන්නු ගෙවුණු තුන් තිස් පැය
මහා කල්පයට වැඩි බව
දැන උන්නේ මම විතරද

අතිනත පටලා වෙරළේ
ක්ෂිතිජ ඉමට නෙත් දිවු හැටි
වළාකුළු වියන් අතරේ
සිහින මාළිගා හැදු හැටි
කාළය යද්දී ගතවී
වෙනස් නොවුනෙ මම විතරද

සෙනෙහස උතුරා යද්දී
සැගවි ලොවට අපි උන් හැටි
අනෝර මහ වැහි අතරින්
එක කුඩයක අපි ගිය හැටි
කාළය යද්දී ගතවී
වෙනස් වුනේ මම විතරද

|

නොමැති මන්දිර සදලු
බුමුතුරැණු නන් පැහැ එලු
ඇසෙන ගී හඩ කුරැලු
මැද නුඹයි උනෙ තුරැලු

ඉකි බිදින වැහි අදුර
බිදුණු වහලේ අතර
පය සිඹින වැහි වතුර
නොදැක ඉනු මා සොදුර

චිමිනියේ ගිනි සිලුව
ඔහේ සැලි සැලි නැටුව
නිවී කලුවර සැදුව
සැදෑවට ඉමු දොඩමළුව

|

රෑ වරැනට පද බදින්න
පුර හදකට සමකරන්න
නින්ද නොනින්දේ උන් මට
හිතයි කවියකින් කියන්න


මහ වැස්සට බිම තෙමෙනා
වගේ මගේ හිත තෙමන්න
පුංචි දේකටත් අඩන්න
එපා මගේ තනි රකින්න
සිහිනෙක මාළිගා තැනූ
සෙනෙහසකට අතැර යන්න
ඈ සමුගෙන යන දවසට
ඇස් වල කදුළක් තියන්න

|

රට රකිනා පුතුන් දස දහසක් හිටපු
ගෙල මල් දමින් සරසා පිලි ගනිපු
යන එන අතර මගකදි දුටුවා විදපු
කම්කටුලෙන් උපන් දුක උන් ළග හිදපු

අවි අත දරා රැක මව් බිම ජය ගත්‍තේ
විරැ දු පුතුන්ගේ අගයත් දැන ගත්තේ
මිනිසුන් හිටපු රටකින් අද දැක ගත්තේ
අසුනක්වත් නොදී බසයේ ඉද ගත්තේ

යකඩ පයට වාරැව දෙන්නට උන්න
මිනිසුන් කොයිද අද මගේ දරැවන් රකින
තමන් ණයැති හෙල දරැවන් රැක ගන්න
හිතපන් මිනිසුනේ උන්‍ සිත් සනසන්න

|

ලෙන්ගතුකම තිබුණත් පුර හදත් එක්ක
සුවදට හිත තිබුණත් පිපි මලක් එක්ක
ලංවී ඉන්නට හිතුණත් නුඹත් එක්ක
ඇරඹුමකට බයයි විදපු දුකත් එක්ක

අමාවකට සද නෑවිත් උන්නාම
ඉඩෝරයට වැසි නොවැටී තිබුණාම
නිවාඩුවට දැක ගන්නට නොවුණාම
දරා ගන්න හැකි වෙද දුක හැමදාම

|

විකසිත කුසුම් අකලට මිලිනව යද්දී
දහසක් පැතුම් ගිනි දැල්ලට අසු වෙද්දී
ඇස්කන් පියාගෙන යන මිනිසුන් ඉද්දී
අහපන් නුඹත් බුදු හිමි වැඩි රට සිද්දී

වෙසක් දාට දන් පිං කරනා ඇත්තෝ
පහුවදාට මත්පැන් රස විද ගත්තෝ
වැදූ මවට ගරැ කරනා ගුණ නැත්තෝ
කල පව් දරා ගෙන නිරයේ හිද ගත්තෝ

|

දුකට ළගින් සැනසුම සොයනට ඉන්න
සැපට ළගින් සෞදිය පුරනට ඉන්න
සැමට කලින් තනියට ළග ඉද ගන්න
මිතුරැකමයි බැදුනේ අප හිත් ගන්න

කෑවද නොකෑවද කියලා සොයන්නට
බැනුමෙන් කරන දේ හරියට කරන්නට
දිවිකතරේ දෙඅත් අල්ලන් දුවන්නට
මිතුරැකමයි තිබුණේ නෙත් පෙනෙන්ට

මිතුර නුඹේ කදුළු මගේ දෙඋර මත
තියා සැනසියන් වැගිරෙන කදුළු හිත
ඉකිය වහං කර ගන්නට දැනෙන දුක
කියා සැනසියන් හද පිරි සුසම මට

|

නිල් අතු රිකිලි අතරින් හිරැ කිරණ එන
රජකම දැරැව හද හාමිත් පලා යන
තනියට උන්න තරැ රෑනත් නිවී යන
හිමිදිරියයි මගේ තරැ නෙත් පහන් වන

අලස නොවුන විහගුන් ඔබ මොබ සරන
ලතාවකට උනුන් මියුරැ සර වයන
කැකුළු මල් පිපපෙන්නට රහසේ හදන
හිමිදිරියයි ලොවට ඇරඹුම ගෙනෙන

මිණි මුතු වගේ පිණි බිදු තණ පියස් මත
දිදුලන අරැම දැක සැනසෙන සැවොම හිත
විකසිත සුවද කුසුමක් සේ පෙනෙනු ඇත
හිමිදිරියයි නැගෙන හැගුමෙන් පිබිද ගත

|